Καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς

Πριν από λίγο καιρό ο πρωθυπουργός και η ηγεσία του υπουργείου παιδείας έδωσε σε εκπαιδευτικό ίδρυμα της Λήμνου εξοπλισμό υπολογιστών, «ηλεκτρικούς αναγνώστες», ψηφιακούς δίσκους και άλλα σχετικά εργαλεία φιλοδοξώντας να φέρει στην Ελλάδα το λεγόμενο «ψηφιακό σχολείο». Όπως έχω ξαναγράψει («Σχολείο της αγοράς ή της ανθρωπιάς»), ο φετιχισμός με τη νέα τεχνολογία κινδύνους γεννά παρά βοηθά την εκπαίδευση. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα εκθέσω τα εξής :
• Η ενασχόληση με προγράμματα μάθησης μόνο σχετικά οφέλη μπορεί να έχει για το μαθητή. Τόσο η τεχνολογία, τα πολυμέσα αλλά και η γνώση που μεταδίδουν οι ψηφιακοί δίσκοι προσπερνιόνται γρήγορα με τη συνεχή τεχνολογική εξέλιξη. Ο μαθητής στο πλαίσιο της βασικής του εκπαίδευσης θα πρέπει να μάθει να σκέφτεται λογικά αλλά και να στοχάζεται πάνω στην προσφερόμενη γνώση.
• Οι διαδραστικοί πίνακες είναι άλλο ένα εργαλείο, οπωσδήποτε πιο δυναμικό και ενδιαφέρον από τον κοινό μαυροπίνακα αλλά όχι ότι θα βοηθήσει ένα άναρχο και ανιαρό μάθημα. Νέες μέθοδοι διδασκαλίας και νέες τεχνικές θα πρέπει να συνδυαστούν και να σχεδιαστούν πριν τη χρήση του στην τάξη με σκοπό ο διαδραστικός πίνακας να εξυπηρετήσει το διάλογο και τη μαθησιακή διαδικασία.
• Η αντικατάσταση του βιβλίου από τoν “e-reader” δεν νοείται αφού δημιουργούνται δυσεπίλυτα προβλήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Η πρακτικότητα και η ευχρηστία του κοινού βιβλίου είναι δεδομένη. Ο μαθητής σημειώνει, τσακίζει, ανατρέχει άμεσα και γρήγορα και κυρίως χρησιμοποιεί το εποπτικό υλικό του εγχειριδίου. Αντίθετα, ο « ηλεκτρονικός αναγνώστης» προς το παρόν είναι μαυρόασπρος ,σίγουρα είναι πιο ευαίσθητος σε πιθανές βλάβες και κυρίως αποτελεί μια οθόνη που πάντα κουράζει γρηγορότερα τα μάτια.
• Η εμμονή της κυβέρνησης με τη νέα τεχνολογία δικαιολογείται από τρία δεδομένα. Το πρώτο είναι ότι η νέα τεχνολογία θα έρθει στο σχολείο μαζί με τους χορηγούς και θα συνδυαστεί ομαλότερα με τα «εκπαιδευτικά πακέτα» που εκείνοι θα φέρουν. Ο άλλος παράγοντας είναι το οικονομικό στοιχείο αφού το ψηφιακό βιβλίο είναι φθηνότερο από το σημερινό σχολικό βιβλίο. Το τρίτο δεδομένο είναι η εξάρτηση του ελληνικού κράτους από μεγάλες εταιρείες πληροφορικών συστημάτων οι οποίες περιμένουν ανυπόμονα να βάλουν χέρι στην «ψηφιακή εγκατάσταση» του νέου σχολείου. Οι εταιρείες αυτές δεν θέλουν απλά τον μαθητή να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή αλλά να μεγαλώνει και να ζει μ’ αυτόν. Από το Δημοτικό ο Η/Υ των 100 ευρώ θα είναι ο απαραίτητος σύμβουλος του μαθητή. Στη συνέχεια με τις απαιτήσεις να μεγαλώνουν οι γονείς θα αναγκαστούν να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη ενώ και ο νέος δεν θα χρησιμοποιεί το laptop μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς αλλά και ως παιχνιδομηχανή απαιτώντας περισσότερα σε ισχύ αλλά και σε περιφερειακά.
• Στο πεδίο αυτό θα μπει σύντομα και η συσκευή “I-phone” ανοίγοντας έτσι τις πύλες του σχολείου και στις περίφημες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, ξέρετε αυτές που τοποθετούν κεραίες με ισχυρή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία πάνω σε σπίτια, σπάνε το απόρρητο των συνομιλιών κατά το δοκούν αλλά και επιμένουν ότι δεν διατρέχουν κίνδυνο τα παιδιά από τη συνεχή χρήση των κινητών.
• Παράλληλα η ψηφιακή τεχνολογία έρχεται να υποκαταστήσει μετά το σχολείο την τυπική εργασία όπως την γνωρίσαμε έως τώρα. Ο εργαζόμενος στον μελλοντικό καπιταλιστικό κόσμο θα δουλεύει στο σπίτι ή στο δρόμο με το pc του, θα πληρώνεται «με το κομμάτι» και θα είναι αναλώσιμος δηλαδή συνεχώς αναγκασμένος να αναζητά νέα εργασία με βασικό εργαλείο τα ηλεκτρονικά μηνύματα και τα αρχεία του.