Αν κοιτάξει κανείς συνολικά «τις επεμβάσεις χωρίς αναισθητικό» της κυβέρνησης στα σχολεία , το κλείσιμο ολόκληρων μονάδων, τη συγχώνευση άλλων , την ίδρυση Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων με πενταετή θητεία των εκπαιδευτικών, την ουσιαστική κατάργηση σε πολλά σχολεία των Γερμανικών ή των Γαλλικών ως δεύτερης ξένης γλώσσας μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πίσω από όλες αυτές τις αλλαγές κρύβεται ένας και μοναδικός βασικός στόχος, η κατάργηση της οργανικής θέσης των εκπαιδευτικών.
Η οργανική θέση ήταν πάντα ένα από τα προπύργια του εκπαιδευτικού απέναντι στην αυθαιρεσία, το ρουσφέτι και την εξάρτηση από την εκάστοτε διεύθυνση ή διοίκηση. Εξασφάλιζε μια συνέχεια στο διδακτικό του έργο και του επέτρεπε με την αποκτώμενη εμπειρία σε ένα σχολείο να βοηθά πολύπλευρα στις λειτουργίες της εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια το υπουργείο και οι διάφορες διευθύνσεις έχουν «καταφέρει» να αυξήσουν τους υπεράριθμους κάθε Διεύθυνσης εκπαίδευσης και στριμώχνουν κάθε χρόνο στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Φέτος η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη με το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις εκατοντάδων σχολικών μονάδων αλλά και με τις επερχόμενες αλλαγές στα ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία και στη δεύτερη ξένη γλώσσα. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί έχασαν την οργανική τους θέση και βρέθηκαν ξαφνικά σε κατάσταση αβεβαιότητας πού θα τοποθετηθούν τη νέα σχολική χρονιά, σε ποιο σχολείο, σε ποια περιοχή αφού πλέον δεν λαμβάνεται υπόψη η εντοπιότητα. Πού το πάει λοιπόν η κυβέρνηση στο θέμα της οργανικής θέσης.
Όπως φαίνεται στο νέο νόμο για τα Πρότυπα Πειραματικά πολλοί εκπαιδευτικοί με οργανική θέση στα νυν Πειραματικά με το πρόσχημα της αξιολόγησης θα βρεθούν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ με δήθεν προτεραιότητα, το καρότο δηλαδή , για να απεμπολήσουν τη θέση τους. Αλλά και αν ακόμη συνεχίσουν στα Πρότυπα Πειραματικά μετά από πενταετή θητεία πάλι θα βρεθούν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ. Αυτή η διαδικασία θα αποτελέσει το πείραμα για το νέο σύστημα διορισμών και θητείας σε ένα σχολείο. Η θετική ή αρνητική εξωτερική αξιολόγηση και η αυτοαξιολόγηση θα αποτελέσουν τα εργαλεία, για να κριθεί η παραμονή ενός εκπαιδευτικού στη σχολική μονάδα ή στην αβεβαιότητα, που κάποτε μπορεί να οδηγήσει και σε απόλυση.
Έτσι, η σταδιακή κατάργηση της οργανικής θέσης όλων των εκπαιδευτικών θα διευκολύνει το πέρασμα στο «Καλλικρατικό Σχολείο». Στα επόμενα χρόνια το θέμα των διορισμών σε σχολεία θα το αναλάβουν οι σχολικές επιτροπές, οι δημοτικές επιτροπές παιδείας ακόμη και το δημοτικό συμβούλιο. Ήδη στα νέα Πρότυπα Πειραματικά οι διορισμοί θα κρίνονται πρώτιστα από τη Διοικούσα Επιτροπή των Προτύπων και το Εποπτικό συμβούλιο των Προτύπων και δευτερευόντως από το υπουργείο.
Αντίστοιχα, η τυπική σχολική μονάδα θα αποφασίζει σε συνεργασία με τον Καλλικρατικό Δήμο για την πρόσληψη των εκπαιδευτικών. Το υπουργείο θα έχει μόνο την εποπτεία όλων αυτών των διαδικασιών.
Και καλά θα μας ρωτήσει κάποιος τι κακό έχει αυτό το σύστημα, εφαρμόζεται άλλωστε. με παραλλαγές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες . Οι ενστάσεις μας λοιπόν είναι εξής :
Η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς κουλτούρα αξιολόγησης χωρίς υποδομές επιμόρφωσης και διαφανές οργανωτικό πλαίσιο, ελλείψεις που εγγυώνται τη σίγουρη κομματικοποίηση και ρουσφετοποίηση του συστήματος διορισμών.
Οι Καλλικρατικοί Δήμοι αδυνατούν ήδη να καλύψουν στοιχειώδεις δαπάνες των παιδικών σταθμών και των άλλων υπηρεσιών τους. Οι υποδομές και το προσωπικό τους δεν επαρκούν, για να αναλάβουν εξολοκλήρου τη διαχείριση των διορισμών και των πληρωμών των σχολείων.
Πολλοί μεγάλοι Δήμοι ταλανίζονται από οικονομικά σκάνδαλα γεγονός που δείχνει ότι το ισχύον σύστημα δεν εγγυάται τη δίκαιη κατανομή και εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για τα σχολεία.
Η οικονομική καχεξία των νέων σχολείων θα οδηγήσει με μαθηματικούς ρυθμούς στην επιβάρυνση της οικογενειακής τσέπης, στην αγοραιοπόιηση του σχολείου, στην αναζήτηση χορηγών.
Οι μικρές σχολικές μονάδες (κάτω από 200 μαθητές) θα κλείσουν και θα δημιουργηθούν τεράστια σχολικά συγκροτήματα με απρόσωπες διοικήσεις και επιτροπές, που θα δημιουργήσουν ένα νέο «γραφειοκρατικό τέρας», το οποίο θα εκμεταλλεύεται με αδιαφανείς διαδικασίες την αγωνία χιλιάδων αδιόριστων εκπαιδευτικών.
Η μονιμότητα των εκπαιδευτικών θα δώσει τη θέση της σε πενταετίες ή και σε συντομότερες θητείες , στην περιοδική αξιολόγηση- μαστίγιο και στην ατομική αναζήτηση «επιμορφωτικών μονάδων», αναγκαίων για να ανταποκριθεί ο εκπαιδευτικός στις νέες κρίσεις.
Οι διορισμοί θα γίνονται με το σταγονόμετρο ή και με βάση την εκλογική πελατεία πάντα σε σχέση με τα ασφυκτικά οικονομικά πλαίσια της ελληνικής «μπανανίας».
Τελικά, το μόνο που θα καταφέρει το νέο σύστημα θα είναι να δημιουργήσει χιλιάδες άνεργους εκπαιδευτικούς και τρομοκρατημένους συμβασιούχους καλλικρατικούς υπαλλήλους.
