Όλα οδηγούν σε   αιγυπτοποίηση    της Ελλάδας

Χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση τα μονοπώλια, η νέα τάξη της οικονομικής και ιμπεριαλιστικής ελίτ  τραπεζιτών και οικονομικών γιγάντων με σύμμαχο το σάπιο μιντιακό κατεστημένο και τους πολιτικούς εντολοδόχους τους επιβάλλουν άλλο ένα δυσβάσταχτο πακέτο περικοπών και φόρων στον ελληνικό λαό. Χιλιάδες απολύονται , η πείνα και οι αρρώστιες εξαπλώνονται και βασικά αγαθά όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, το ψωμί και το γάλα μετατρέπονται σε σπάνια είδη.

 Αναντίστοιχη με τη σφοδρή αυτή επίθεση στην εργατική οικογένεια είναι η λαϊκή αντίσταση και η πολιτική αντιπαράθεση.  Πέρα από κάποιες μαζικές αλλά όχι ιδιαίτερα πολυπληθείς  συγκεντρώσεις ,  τον ρόλο αυτό παίζουν στα κανάλια και στα έντυπα η λεγόμενη  ευρώ- αριστερά και η λαϊκή δήθεν Δεξιά , ο  Σύριζα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες , που προτείνουν αναδιαπραγμάτευση, περικοπή του χρέους και μια σειρά από διαχειριστικά μέτρα έναντι της πρωτοφανούς αυτής βαρβαρότητας που επιβάλλεται στην Ελλάδα.  Οποιαδήποτε άλλη λύση θεωρείται καταστροφική περιθωριοποιώντας όποιους προτείνουν ριζικές και επαναστατικές λύσεις, που θα δώσουν ελπίδα και όραμα στον εξαθλιωμένο ελληνικό λαό.  ΤΟ ΚΚΕ για παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει μια δύναμη συσπείρωσης όλων των δυνάμεων που επιζητούν διαγραφή του χρέους και χάραξη μιας άλλης φιλολαϊκής πολιτικής ακόμη και εκτός της ΕΕ. Η ενίσχυση ωστόσο από το κατεστημένο του νεοναζισμού και της  λεγόμενης κυβερνώσας αριστεράς και  ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης με αποπολιτικοποιημένα ψευτοδιλήμματα όπως ευρώ ή δραχμή, εντός της ΕΕ ή εκτός, κυβέρνηση της Αριστεράς ή όχι έφεραν το εν λόγω κόμμα από θέση αδυναμίας και περιθωρίου
’’φωνή βοώντος‘’  να επιμένει στη μόνη για το λαό σωτήρια λύση που είναι η αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.

                Ως επακόλουθο της αδυναμίας άρθρωσης σοβαρού αντιμνημονιακού λόγου από τα προβαλλόμενα από τα ΜΜΕ κόμματα οι Έλληνες σύρονται καθημερινά σε νέα μνημόνια και εξωφρενικά χαράτσια που θα μετατρέψουν την καθημερινότητα σε ατέρμονο αγώνα για δουλειά και στοιχειώδες μεροκάματο.  Ταυτόχρονα όμως η απογοήτευση και η αντίδραση- αγανάκτηση θα μεγαλώνει και η εξέγερση δεν θα αργήσει να εμφανιστεί στα ελληνικά αστικά κέντρα. Με δεδομένο ότι τα ποσοστά όλων των κομμάτων θα μειωθούν δραματικά λόγω των αντιλαϊκών και δυσβάστακτων μέτρων  θα επικρατήσει ακυβερνησία που θα συνοδευτεί από νέκρωση των δημόσιων υπηρεσιών, χρεοκοπία,  βίαιες αντιπαραθέσεις  σε ανοιχτούς χώρους  με την αστυνομία ή και τον στρατό. Τέτοιες εικόνες σημειώθηκαν πριν λίγο καιρό στις πλατείες του Καΐρου  με χιλιάδες διαδηλωτές να συγκρούονται με την αστυνομία και το στρατό σε συνθήκες ακυβερνησίας και χάους.  Φυσικά και δεν ήταν παρά άλλη μία λαϊκή εξέγερση σε αραβική χώρα που χειραγωγήθηκε και απαξιώθηκε από τις ΗΠΑ  και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.  Ενώ ο αιγυπτιακός λαός εξεγείρονταν για ψωμί και δουλειά, συνυφαίνονταν η διάδοχη κατάσταση του καθεστώτος Μουμπάρακ που ήταν αρχικά μια στρατιωτική  δικτατορία και  στη συνέχεια μια φιλοδυτική κυβέρνηση, που όχι μόνο δεν έλυσε στοιχειωδώς τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα αλλά  τον τελευταίο καιρό περιορίζει τις δημοκρατικές ελευθερίες και τη δυνατότητα άσκησης ελέγχου στην κυβέρνηση.

Ο έλεγχος  χαοτικών καταστάσεων και της λαϊκής εξέγερσης από την αμερικάνικη υπερδύναμη και τους σύμμαχους της στηρίζεται στην γενικότερη σπασμωδική και μεμονωμένη διαμαρτυρία,  που  περιχαρακώνεται και δεν προσεγγίζει μαζικά ακροατήρια. Οι συμμαχίες που επιχειρήθηκαν στην Αίγυπτο είχαν προσωρινό και συμβατικό χαρακτήρα αφού ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε περιθώριο πολιτικής συνεργασίας μεταξύ Αριστερών σχημάτων και μουσουλμανικών κινημάτων.         Κατά παρόμοιο τρόπο και στην Ελλάδα - και μακάρι να βγω λάθος -δεν θα δοκιμαστούν ριζοσπαστικές λύσεις αλλά νέα διαχείριση και διαπραγμάτευση του χρέους και των μνημονίων. Το ίδιο συνέβη άλλωστε στην Αργεντινή, μια άλλη κατεστραμμένη από το ΔΝΤ  χώρα. Ο λαός επομένως, τίθεται σε ρόλο κομπάρσου και παρατηρητή   εθισμένος έτσι και αλλιώς στη καναπεδίστικη  τηλεδημοκρατία και στη μοναχική μεμψιμοιρία.

Για να αποτραπούν αυτές οι αρνητικές για όλους μας εξελίξεις θα πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι ενεργητικότερα στον αγώνα κατά της σημερινής πολιτικής  με την απεργία και τις διαδηλώσεις χωρίς να επιτρέπουμε σε κανένα να διαπραγματεύεται τα δίκαια μας εν ονόματι μας χωρίς όμως τη δική μας εξουσιοδότηση και παρουσία στις πολιτικές εξελίξεις.  Χρειάζεται να συστρατευτούμε κάτω από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ως τις  μόνες συνεπείς  ιδεολογικά και πολιτικά δυνάμεις αυτή τη στιγμή στον τόπο μας.