Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Όταν η προπαγάνδα ονομάζεται επιμόρφωση




Πριν λίγες ημέρες μαζί με  πολλούς εκπαιδευτικούς   διαφόρων ειδικοτήτων παρακολουθήσαμε την πρώτη φάση της «Μείζονος Επιμόρφωσης» για το «Νέο Σχολείο». Το θέμα της φάσης αυτής δεν ήταν γνωστό από πριν, γι’ αυτό όλοι ξαφνιαστήκαμε από αυτά που παρουσιάστηκαν την πρώτη ημέρα της επιμόρφωσης.  Ενώ δηλαδή η επιμόρφωση θα είχε ως θέμα τα νέα αναλυτικά προγράμματα και τις νέες καινοτόμες διδασκαλίες, , το τριήμερο της επιμόρφωσης αναλώθηκε στη μύηση των εκπαιδευτικών  στη διαδικασία της ομαδικοσυνεργαστικής μεθόδου διδασκαλίας και στην κριτική ορισμένων σχεδίων διδασκαλίας αμφίβολης εφαρμοσιμότητας  που κατά τους επιμορφωτές  έφερναν κάτι το νέο στην εκπαίδευση.
Σχετικά με την ομαδικοσυνεργαστική μέθοδο θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι  στα επιμέρους βήματά της προϋποθέτει κατάλληλη οργάνωση των καθισμάτων των μαθητών, μύηση των μαθητών στο ομαδικό πνεύμα και στη συνεργασία, κατάλληλο ωρολόγιο πρόγραμμα και τεχνολογική υποδομή, θέματα με τα οποία η επιμόρφωση δεν ασχολήθηκε. Τα σχολικά βιβλία επίσης,  και η διδακτέα ύλη  με την ισχύουσα δομή τους πολύ δύσκολα προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της ομαδικοσυνεργατικής μεθόδου.

Το βασικό εγχειρίδιο της  «επιμόρφωσης» ήταν ο Α’ τόμος «Βασικό επιμορφωτικό υλικό : Γενικό μέρος». Στο εξώφυλλο του βιβλίου αυτού υπάρχουν τα στοιχεία του ευρωπαϊκού προγράμματος  ΕΣΠΑ 2007-13\Ε.Π.Ε&δβμ\Α.Π.1.2.3. Ουδέν μεμπτό έως την 9η παράγραφο  της πρώτης σελίδας. «Δημόσια δωρεάν και υψηλής ποιότητας Παιδεία για όλους. Κεντρική προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ.  Η εκπαίδευση παραμένει προτεραιότητα στον προϋπολογισμό  παρά την εξαιρετικά αρνητική και δύσκολη δημοσιονομική συγκυρία.» Τι θα έλεγαν άραγε αν το διάβαζαν οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί και μαθητές που είδαν τα σχολεία τους να κλείνουν ή να συγχωνεύονται, οι καθηγητές Γαλλικών, Γερμανικών , Ιταλικών. Εύγλωττα σ’ αυτήν την μικρή παράγραφο περνά από τα μάτια μας όλη η αμαρτωλή  ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης , η κατασπατάληση ευρωπαϊκών κονδυλίων σε κομματικές μπροσούρες ενδεδυμένες εκπαιδευτικές αξίες που μένουν υποσχέσεις και κενές αοριστίες. Αν κάποιος επιχειρούσε να κρίνει αυτό το βιβλίο θα χρησιμοποιούσε απλά τρεις λέξεις : λόγια, λόγια, λόγια.
«Πρώτα ο μαθητής» σύνθημα και λαϊκισμός  που διαλύεται απέναντι στην πρωτοφανή ταλαιπωρία που βίωσαν φέτος και θα βιώσουν χιλιάδες Έλληνες γονείς τα επόμενα χρόνια.
«Με πρωταγωνιστή τον εκπαιδευτικό… με τις γνώσεις που χρειάζεται και αμοιβή». Τα συμπεράσματα δικά σας.
«Πράσινο σχολείο» , τι να σημαίνει;  Άλλη μια αγοραία χρήση του οικολογικού προβλήματος.
Σχολείο ανοικτό στην κοινωνία. Εμπλοκή με άλλα λόγια των πάντων  στη λειτουργία του σχολείου. Με ποιο σκοπό, για να επιλύσουν  πρακτικά προβλήματα ή μήπως η τοπική κοινωνία να ασκήσει πίεση στη διδασκαλία, στη βαθμολογία των μαθητών  και στην αξιολόγηση των σχολείων ;
Στη συνέχεια περιγράφεται η σκληρή πραγματικότητα του σχολείου – ν α κάτι για το οποίο χρειαζόμασταν επιμόρφωση! Και προτείνεται ένα άλλο σχολείο[1] με ευέλικτο ωράριο, πληθώρα Η/Υ, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, ευρυζωνικές συνδέσεις, ευχάριστες συζητήσεις, έρευνες που θα παράγουν οι μικροί «διανοούμενοι» και «επιστήμονες[2]» από την Α’ Γυμνασίου…  και λίγο πιο πέρα  θα μας περιμένει η νεράιδα των παραμυθιών. Πραγματικά τίθεται μείζον ηθικό και πολιτικό  θέμα πώς  η επιμόρφωση – προπαγάνδα αυτή αξιολογήθηκε ως εφαρμόσιμη από τους «σοφούς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θέτουν μάλιστα και στόχους[3] : μείωση της μαθητικής διαρροής, πιστοποίηση γνώσεων ξένης γλώσσας και υπολογιστή, διασφάλιση της πρόσβασης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.  Αν δεν ήμασταν εντός μεσοπρόθεσμου προγράμματος όλα αυτά θα φάνταζαν ως κακόγουστα αστεία.
Δεν θέλω να σας κουράσω με αριθμούς αλλά το 2,75 % του προϋπολογισμού που δόθηκε φέτος για την Παιδεία δεν αφήνει περιθώριο σε πολλούς να με κατηγορήσουν ότι γκρινιάζω.
Και όλοι βέβαια αξιολογούμε , εγώ αξιολογώ, εσύ αξιολογείς, αυτός αξιολογεί, εμείς αξιολογούμε, εσείς αξιολογείτε, αυτοί αξιολογούν, ακόμη και ο μαθητής θα αξιολογεί τον εκπαιδευτικό και τον εαυτό του. Σε ποιο πλαίσιο, με ποιες αρχές, με ποια εργαλεία δεν αναφέρεται.
Στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας το ίδιο το σχολείο θα φροντίζει για τα έξοδά του, το κλίμα, τις σχέσεις, τις καινοτόμες δράσεις, τη διοίκηση. Αρκεί βέβαια να έχει- θα συμπλήρωνα εγώ -χορηγούς, πάτρωνες και «δήμαρχο έξω καρδιά» , γιατί κρατική χρηματοδότηση δεν προβλέπεται.
Όσον αφορά τις προτεινόμενες διδασκαλίες  η κριτική γινόταν μόνο σε σχέση με τις αρχές της διαθεματικότητας, της χρήσης των ΤΠΕ, την αειφορία, τη διαμορφωτική μάθηση και το άνοιγμα προς την κοινωνία.  Ο επιμορφωτής απέτρεπε τη συζήτηση σχετικά με το επιστημονικό μέρος, και την πρακτικότητα του σχεδίου διδασκαλίας. 
Όλοι ,επίσης, μείναμε περισσότερο προβληματισμένοι και μπερδεμένοι  από πριν για τα νέα ΑΠ, τις συνθετικές εργασίες και για την αξιολόγηση. Οι επιμορφωτές δεν έθιγαν την ουσία τους λέγοντας ότι δεν ξέρουν τίποτα γι αυτά, ενώ  από την άλλη πλευρά υπόσχονταν στους συναδέλφους μεγαλύτερη ευελιξία στα νέα ωράρια και στη διδακτέα ύλη.
Οι στόχοι και οι γενικότεροι σκοποί που θέτει το νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι υπερβολικά φιλόδοξοι  ιδιαίτερα για τα παιδιά της Α’ και Β’ Γυμνασίου. Ενδεικτικά, απαιτούν από τους μαθητές να σχεδιάζουν , να εφαρμόζουν μικρές έρευνες και να αντλούν συμπεράσματα.
Έμφαση δόθηκε επίσης στο θέμα της προσαρμοστικότητας των μαθητών  σε απότομες αλλαγές  όπως η μετανάστευση , η προσφυγιά, (η ανεργία θα έλεγα εγώ) μέσα από τη διδασκαλία συγκεκριμένων θεμάτων στη Γλώσσα και τη Λογοτεχνία.  Οι επιμορφωτές επέμεναν ότι οι μαθητές θα πρέπει να βρίσκουν θετικά στοιχεία σε αυτές τις αλλαγές.
Διάχυτη ,επίσης, τόσο στα νέα ΠΣ όσο και στην επιμόρφωση ήταν η αρχή της απαξίωσης της γνώσης, τάση  που αναπαράγει τα γνωστά «πυροτεχνήματα» του κονστρουκτιβισμού, του μεταμοντερνισμού και τις γνώσης ως υποκειμενικής εμπειρίας.











[1] Α’ τόμος «Βασικό επιμορφωτικό υλικό : Γενικό μέρος»,  σελ. 2
[2].Ι.μ,
[3] Ό.π. σελ 3