70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ. H ανάγκη για ένα νέο μέτωπο.

Όσο και αν φαίνεται παράξενο η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα παραπέμπει σε καθεστώς κατοχής και τυραννίας. Πολλοί πιθανόν να διαφωνήσετε μαζί μου,  όμως  θα μου επιτρέψετε να παραθέσω ορισμένα επιχειρήματα :

·         Πού αλλού θα παρέπεμπε το σημερινό κλίμα ανασφάλειας, απογοήτευσης,  αβεβαιότητας και άγχους για το αύριο.

·         Η κυριαρχία του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος ως μαύρης πραγματικότητας  με όλα τα τυπικά βάρβαρα χαρακτηριστικά του, τις απολύσεις, τις διώξεις, την προπαγάνδα, την εξώθηση στην αθλιότητα και τη φτώχια.

·         Η επιβολή ενός ξένου διοικητηρίου που απορροφά καθημερινά τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και ουσιαστικά «πουλά και αγοράζει» καθημερινά τη χώρα.

·         Η εναλλαγή ξενόδουλων κυβερνήσεων,  που ουσιαστικά αποτελούν εντολοδόχους των ξένων και των ντόπιων ελίτ

·         Η επιβολή ενός καθεστώτος τυραννίας όπου η «δημοκρατικά εκλεγμένη» κυβέρνηση εννοεί να αλλάζει πολιτικές κάθε βδομάδα, να αφαιρεί συνταγματικά δικαιώματα και να επιβάλει φόρους όπως ο ελέω θεού μονάρχης.

·         Η χρήση κάθε τεχνολογικού μέσου καταστολής για να παρεμποδιστεί η ελεύθερη έκφραση διαμαρτυρίας

·         Η τόσο φανερή σύγκρουση του λαϊκού αισθήματος και της κοινής γνώμης με τη σημερινή ολιγαρχική πολιτική.

  Σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση είναι επιβεβλημένο να διαμορφωθεί ένα ευρύτερο δημοκρατικό και προοδευτικό μέτωπο από δυνάμεις της αριστεράς με πρωτεργάτη το ΚΚΕ. Το κόμμα αυτό έχει την πιο ξεκάθαρη θέση απέναντι σο ζήτημα του μνημονίου, του χρέους και της απεξάρτησης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οδηγός σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι το πετυχημένο παράδειγμα του ΕΑΜ του 1941, μια ελπιδοφόρα σελίδα στη νεότερη ιστορία, όταν αριστεροί, κομμουνιστές και άλλοι προοδευτικοί Έλληνες συμφώνησαν σε αρχές, σε ένα όραμα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, δημοκρατική και δίκαιη. Επιστήμονες, καλλιτέχνες και απλοί άνθρωποι, αγρότες , εργάτες μπήκαν τότε χωρίς καμία ιδιοτέλεια στον αγώνα της απελευθέρωσης. Σε μια περίοδο όπου ο φόβος κυριαρχούσε στις ψυχές ακόμη και για την ίδια την επιβίωση το ΕΑΜ οδήγησε το λαό σε αυτογνωσία, αντίσταση  και πατριωτική εγρήγορση. Είναι επομένως, χρέος πατριωτικό και ηθικό , όλων όσοι νομίζουν ότι μπορούν να μπουν σε μια τέτοια προσπάθεια να συνεργαστούν. Τώρα που ο καπιταλισμός αρχίζει να δείχνει τα βάρβαρα χαρακτηριστικά του και την πολεμική του στις λαϊκές τάξεις τώρα είναι η ευκαιρία ένα νέο ΕΑΜ αν οργανωθεί.

Ο πρώτος δάσκαλος σε μια κοινωνία είναι η πολιτική ηγεσία της

Μια πολιτική ηγεσία που επιβάλλει έκτακτο φόρο σε ανέργους δεν δικαιούται να μιλά για εκσυγχρονισμό στην εκπαίδευση και για «νέο σχολείο». Μια κυβέρνηση που αποκαλεί εργαζόμενους «κοπρίτες» και  αραδιάζει καθημερινά ασύστολα ψεύδη, για δήθεν χρεοκοπίες και  την ανάγκη η χώρα να υπαχθεί σε διεθνή έλεγχο δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι θα χαράξει σοβαρή εκπαιδευτική πολιτική. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όποια εκπαίδευση διαμόρφωσε η Χιλή του  Πινοσέτ ή η επταετής ελληνική Χούντα, ή οι νοτιοαμερικανικές «μπανανίες» τέτοια πολιτική και τέτοια αναλυτικά προγράμματα θα παράγει και αυτό το πολιτικό καθεστώς.  Ακόμη και αν μαϊμουδίσεις τα αναλυτικά προγράμματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και αν μεταφράσεις τους εκπαιδευτικούς νόμους και τις αρχές τους , δεν θα πάψεις να διδάσκεις την αθλιότητα, το ψέμα  και τον κυνισμό. Στην καλύτερη περίπτωση θα φανείς αναντίστοιχος με τη ρητορική σου για δήθεν προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το «Νέο Σχολείο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, τίποτε το νέο, αλλά αντίθετα πολλά παλιά : εξετάσεις, επιθεωρητές  που θα λέγονται «μέντορες ή «αξιολογητές», σχολεία χωρίς βιβλία (σχολικά και εξωσχολικά εξαιτίας της  έλλειψης  σχολικής βιβλιοθήκης) κλείσιμο σχολικών μονάδων για να συρρικνωθεί το κόστος, ερευνητικές εργασίες που απλά πιστοποιούν την αντιεπιστημόνικοτητα της «διαθεματικότητας» και μια σειρά από αναχρονισμούς,  που μας επιστρέφουν  δεκαετίες πίσω όσο και αν στολίζονται  με εύηχες λέξεις όπως «καινοτομία» και  «αριστεία».  Πρότυπα σχολεία, πανεπιστήμια και συγγράμματα επί πληρωμή και άλλες τέτοιες  αναπαλαιώσεις, που πιστοποιούν το πνευματικό τέλμα των πολιτικών μας ταγών.

Το δημόσιο σχολείο στην ουσία είναι ο καθρέφτης της επίσημης πολιτικής.  Η απουσία του ελάχιστου σεβασμού προς τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς αποδεικνύεται καθημερινά με παραλείψεις, αντιφάσεις, προχειρότητες που δεν χρειάζεται , νομίζω, να τα επαναλάβω, αφού τις  βιώνουμε καθημερινά ακόμη και μέσα  στην τάξη. Είναι εντυπωσιακό πώς ο κυβερνητικός κώδικας αξιών και η στυγνή καπιταλιστική βαρβαρότητα ξεπερνούν τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τα σχέδια για «καινοτόμα σχολεία». Τι θα πεις άραγε στο παιδί του ανέργου που εσύ ως κυβέρνηση δημιούργησες; Δεν είναι τυχαίο που εφέτος δεν ακούστηκαν ευχές του υπουργείου Παιδείας για τη νέα σχολική χρονιά. Θα ακουγόταν πραγματικά σουρεαλιστικό αν όχι τραγικό κάτι τέτοιο. Ωστόσο, η δημόσια ρητορική της εκάστοτε κυβέρνησης έχει αντίκτυπο στο σχολείο.

Τολμώ να πω ότι ξεπερνά ακόμη και εμάς τους εκπαιδευτικούς. Όσο και αν αποδυόμαστε αυτόν τον ρόλο είμαστε στα μάτια πολλών εκπρόσωποι του κράτους ή και   συνένοχοι της κυβερνητικής αυθαιρεσίας ή ανικανότητας. Όταν μάλιστα, συνεχίζουμε σε επίπεδο συνδικαλιστικής εκπροσώπησης να υπομένουμε τον πόλεμο που έχει κηρυχθεί  στη ζωή και στην εργασία παραδίδουμε τη δημόσια εκπαίδευση στη διάλυση  και επιτρέπουμε τη  διάβρωση του κοινωνικοπολιτικού ρόλου  του σχολείου.

Μουσική και κουλτούρα

     Πολλοί πιστεύουν ότι η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που μιλάει σε διαφορετικούς ανθρώπους και ενώνει διαφορετικές κουλτούρες. Φέρνουν ως παράδειγμα τη παγκόσμια δημοφιλία της ροκ ή και  τη συνύπαρξη σε ορχήστρες μουσικών από διαφορετικές χώρες ή και παραδόσεις. Η ανάπτυξη, επίσης, κατά τις τελευταίες δεκαετίες της έθνικ μουσικής κυρίως ως παρακλάδι της τζαζ δημιούργησε την εντύπωση ότι οι εθνικές κουλτούρες ασιατικών και αφρικανικών χωρών μπορούν να αναμιχθούν σε ένα ενιαίο κορμό , μια «νέα μουσική» μέσα από τη συνάντηση σε διεθνή φεστιβάλ αλλά και σε συμβόλαια με δυτικές εταιρίες δίσκων. Είδαμε δυτικούς μουσικούς ακόμη και ροκ καλλιτέχνες ( Peter Gabriel, Sting, κ.ά) να συνεργάζονται με μαροκινούς ή πακιστανούς μουσικούς ενσωματώνοντας στη δική τους κουλτούρα τα στοιχεία των αντίστοιχων αυτών μουσικών παραδόσεων.

   Η μουσική, ωστόσο, δεν είναι μία όπως διατείνονται πολλοί, ακόμη και τα κριτήρια για το τι είναι εύηχο  μπορεί να διαφέρουν ριζικά ανάμεσα στις διάφορες παραδόσεις. Κοινά σημεία υπάρχουν αναμφισβήτητα, όπως κλίμακες, παρόμοια μουσικά όργανα, ρυθμοί, εκεί ωστόσο που διαφέρουν οι μουσικές είναι στο βιωματικό μέρος που εκφράζεται μέσα από τον ιδιαίτερο τρόπο εκτέλεσης της μουσικής. Όλοι μας όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική προσπαθήσαμε να παίξουμε ή και εντριφίσαμε τελικά σε μια μουσική από την αγγλοσαξονική παράδοση ή και σε αφρικάνικους ρυθμούς. Η αίσθηση του ρυθμού και ο ιδιαίτερος τρόπος, «το ύφος» θα έλεγε κάποιος δεν μπορεί να αντιγραφεί από κάποιον μουσικό με διαφορετική κουλτούρα και κυρίως διαφορετικά βιώματα. Οι Έλληνες παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες πολλών ικανών μουσικών δεν κατάφεραν να παίξουν το Heavy Metal των Black Sabbath ή των Judas Priest, γιατί τα βιώματα αυτών των            μουσικών  παρέπεμπαν στο μουντό αγγλικό τοπίο της γκρίζας βιομηχανικής πόλης , παρέπεμπαν, επίσης, σε μια άλλη εκπαίδευση και σε μια άλλη κουλτούρα με μανιχαϊστικά και προτεσταντικά στοιχεία που βρίσκονταν  στην αντίπερα όχθη  όχι μόνο από την ελληνική αλλά και την γενικότερη ανατολική θέαση της ζωής.   

  Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να αντιτείνει το παράδειγμα της κλασσικής μουσικής και πώς αυτή η μουσική παρότι ξεκίνησε από τον δυτικό κόσμο βρήκε άξιους εκπροσώπους σε ολόκληρη την υφήλιο. Στην περίπτωση της κλασσικής μουσικής μιλάμε για μια έντεχνη και αυστηρά ακαδημαϊκή μουσική, που ενώ απαρτίζεται από  διαφορετικές μουσικές παραδόσεις στηρίζεται, ωστόσο, σε  αυστηρούς κανόνες δημιουργίας και εκτέλεσης . Και σ’ αυτήν την περίπτωση, βέβαια, έχουμε έργα όπως του Λιστ ή του Σκαλκώτα που το βιωματικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο.

Η μουσική, επομένως  κυρίως στην πρωτογενή της έκφραση αλλά και στην λαϊκή της εκδοχή εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό το βίωμα. Άλλο τραγούδι υπήρξε το¨Αll along the watchtower" του ΒοB Dylan και άλλο η μεταγραφή του στα ελληνικά « Ο παλιάτσος και ο ληστής» του Διονύση Σαββόπουλου. Η πρώτη εκτέλεση γράφτηκε σε μια Αμερική που γνώριζε τα αντιπολεμικά και εκπαιδευτικά  κοινωνικά κινήματα, ενώ το δεύτερο γράφτηκε στη δίνη της χουντικής επταετίας περισσότερο ως μια σύνθεση παραδοσιακών ελληνικών και σύγχρονων ροκ στοιχείων. Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε χιλιάδες στην παγκόσμια μουσική και είναι προς τιμή των μουσικών, όταν αναγνωρίζουν την ιδιαιτερότητα της παραλλαγής ή της επανεκτέλεσης. Ακόμη και μέσα στην ίδια χώρα και παράδοση μπορούν να εμφανιστούν ουσιώδεις διαφορές στις επανεκτελέσεις κυρίως παλαιότερων κομματιών, Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι δεύτερες εκτελέσεις  στο " Σπασμένο Καράβι" ή στο " Τι σου κανα και πίνεις".

Η μουσική είναι ένα κοινωνικό γεγονός, αντανακλά τα συναισθήματα, την κουλτούρα και τα βιώματα μιας κοινωνικής ομάδας σε συγκεκριμένη εποχή μέσα σε αντίστοιχες πολιτικές και οινομικές ιδιαιτερότητες.

Κάποτε ο AL Di Meola σε μια διάλεξη  κάλεσε έμπειρους μουσικούς από το ακροατήριο να τον ακολουθήσουν σε λατινοαμερικάνικους ρυθμούς. Μετά από αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες μας εκμυστηρεύτηκε ότι μόνο κάποιοι ισπανόφονοι  λαοί μπορούν να εκτελέσουν σωστά αυτούς τους ρυθμούς χωρίς καν να αντιλαμβάνονται τα μουσικά μέτρα και τα χτυπήματα. Ο ρυθμός προερχόταν από μέσα τους, «κυλούσε στο σώμα τους» όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά. Η μουσική κάθε λαού συνδέεται με την παράδοση, την ιστορία και κυρίως τις εμπειρίες του.    

      Χωρίς να ορθώνει απαγορευτικές μπάρες η μουσική περιέχει στοιχεία από την ψυχοσύνθεση ενός λαού, ακόμη και από την κυρίαρχη  κοσμοθεωρία του. Δεν είναι τυχαίο ότι η θρησκευτική μουσική καλλιεργήθηκε κυρίως στον δυτικό κόσμο, στις γερμανικές και αγγλοσαξονικές χώρες εκσυγχρονίστηκε και εμφανίστηκε σε διάφορες παραλλαγές από ροκ μέχρι την ραπ, ενώ στον ανατολικό κόσμο η εκκλησιαστική μουσική ακολούθησε το συγκεκριμένο βυζαντινό τυπικό περιορισμένη αυστηρά για  λειτουργικούς και τελετουργχικούς σκοπούς.

Το να προσπαθήσει κανείς να ορίσει ποιο είναι ακριβώς το βιωματικό μέρος της μουσικής είναι πάρα πολύ δύσκολο όπως και το να επισημάνει ποιες μουσικές παραδόσεις θεωρούνται συγγενείς. Θα ήταν προτιμότερο να προσεγγίσει τις ιδιαίτερες συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε το κάθε είδος μουσικής όπως το Ροκ, το Μπλουζ, η Ντίσκο κλπ.

    Αν για παράδειγμα θεωρήσουμε τη Ροκ ως τη μετεξέλιξη του Rhythm 'n Blues και του Rock’n Roll αναμειγνύοντας ποικίλλα στοιχεία από αφρικάνικους ρυμούς μέχρι κλασικίζουσες φόρμες θα μιλάγαμε κυρίως για την έκφραση της επαναστατημένης νεολαίας των δεκαετικών του 60 και του 70. Μέσα στο κλίμα της γενικότερης αμφισβήτησης των παραδοσιακών αγγλοσαξονικών  αξιών  η Ροκ εξέφρασε το πάθος και την ανάγκη της γενιάς του 60 να διεκδικήσει δυναμικά τη σεξουαλική απελευθέρωση και τον σεβασμό στην ατομικότητα και τη διαφορετικότητα. Την ίδια εποχή οι πολιτικές εξελίξεις, η πετρελαϊκή κρίση, οι αραβοισραιλινοί πόλεμοι, το Βιετνάμ επέτειναν  την αμφισβήτηση στο αγγλικό ή αμερικανικό καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης κάτι που εκφράστηκε με ακόμη πιο δυνατή και πιο ρυθμική μουσική, όπως ήταν οι ακραίες μορφές της Ροκ κουλτούρας το Heavy Metal και το Punk. Ο ήχος τραχύς και άγριος περασμένος συχνά από τσιπ, τρανζίστορες λιχνίες και ηλεκτρονικά φίλτρα μετέφερε σε πιο εξευγενισμένη μουσική μορφή τον ήχο της βιομηχανίας αλλά και του δρόμου. Αυτές περιληπτικά υπήρξαν κάποιες βασικές συνιστώσες της ανάπτυξης της Ροκ, μιας μουσικής που γεννήθηκε στον αγγλοσαξονικό κόσμο, αγκάλιασε ωστόσο, σταδιακά ολόκληρη την υφήλιο μέσα από την εμπορική και τεχνολογική κυριαρχία των ΗΠΑ και της Αγγλίας και κυρίως την υπερπροβολή της συγκεκριμένης μουσικής μέσω της εικόνας (βίντεο, τηλεόραση).

 Έτσι, η ροκ μουσική στη διάρκεια της ωρίμανσής της τη δεκαετία του 1970 συνδέθηκε με τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στις αγγλοσαξονικές χώρες και μετέφερε τα βιώματα της νεολαίας μιας συγκεκριμένης εποχής με αντίστοιχες ανάγκες. Άλλο  υπήρξε το Punk του 1978 και άλλο το Punk του 2000.

Στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο η δυτική μουσική (ροκ, ποπ) καλλιεργήθηκε, μελετήθηκε και διδάχτηκε σε βάθος, άλλες φορές ενσωματώθηκε στην τοπική μουσική παράδοση σε ένα μείγμα με λαϊκά ή παραδοσιακά στοιχεία είτε μεταφέρθηκε αυτούσια όπως στην περίπτωση του αγγλόφωνου ελληνικού ροκ χωρίς, ωστόσο, σ’ αυτήν την τελευταία περίπτωση ιδιαίτερα επιτυχημένα αποτελέσματα.  Ακόμη και σε χώρες με πλούσια μουσική παράδοση και εμπορικό κύρος όπως η Γαλλία ή η Ιταλία οι μουσικοί δεν μπόρεσαν να συνθέσουν μια δική τους αξιόλογη αγγλόφωνη ροκ ή ποπ κίνηση που να βρει ανταπόκριση στην αγορά της Αγγλίας ή των ΗΠΑ.

Η αιτία για  αυτήν την αδυναμία εμπέδοσης της αγγλοσαξονικής  μουσικής κουλτούρας είναι τα διαφορετικά βιώματα που τη συνθέτουν. Δεν είναι δηλαδή ζήτημα γνώσεων, υποδομής ακόμη και άρθρωσης του αγγλικού στίχου αλλά ζήτημα διαφορετικής κουλτούρας ενός συνόλου δηλαδή γενικότερης παιδείας, κοσμοαντίληψης και εμπειριών.

Δελτία παραπληροφόρησης

Επειδή πολλοί νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός τρώει κουτόχορτο,  διαβάστε τα παρακάτω απολύτως  ακριβή στοιχεία που βασίζονται σε επίσημα στοιχεία των κρατικών υπηρεσιών και των διεθνών οικονομικών οργανισμών. Τα δανείστηκα από το εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε» εκδ Λιβάνη. Αγοράστε το  και κλείστε το χαζοκούτι από τις 20.00 έως τις 22 00, όσο  κρατά  δηλαδή η προπαγάνδα του «Μεγάλου Αδερφού».

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης :

Η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη και πρέπει να πάρει έκτακτα μέτρα για να μην τιμωρηθεί από τους «νοικοκύρηδες»  της ΕΕ .

Πραγματικότητα :

Συνολικό εξωτερικό (δημόσιο +ιδιωτικό) χρέος το 2015

Ελλάδα  500 δις δολάρια (11^η στην Ευρώπη)

Γερμανία 5 τρις δολάρια

Βρετανία 9 τρις δολάρια

ΗΠΑ 14 τρις δολάρια  (Πηγή : στοιχεία Παγκόσμιας Τράπεζας)

Το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας στο 167% του ΑΕΠ

Το αντίστοιχο τη Ιρλανδίας 1000% του ΑΕΠ

Το εξωτερικό χρέος της Ελβετίας  στο 271% του ΑΕΠ

Ο ι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα:

 7 ,160 δις επιδικάστηκαν από τη Διάσκεψη των Παρισίων  (1946)

3,5 δις από το δάνειο των κατοχικών δυνάμεων  που έλαβαν από τις ελληνικές τράπεζες

Αρχαιολογικοί θησαυροί  που δεν επιστράφηκαν

Αποζημιώσεις θυμάτων γερμανικών θηριωδιών

Σύνολο χρεών Γερμανίας  στην Ελλάδα σε σημερινή αξία 1,5 τρις

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης :

Η ελληνική κυβέρνηση τήρησε το Σύνταγμα και με εντολή του ελληνικού λαού ψήφισε το μνημόνιο.

Πραγματικότητα

Το μνημόνιο επικυρώθηκε από 151 ψήφους στη Βουλή αντί για 180 όπως όριζε το άρθρο 28 του Συντάγματος.

Με ειδική τροπολογία ο υπουργός οικονομικών σαν να πρόκειται για μονάρχη  νομιμοποιείται να προχωρά σε οποιαδήποτε συμφωνία  με το ΔΝΤ,  την ΕΚΤ κλπ χωρίς την έγκριση της Βουλής

Τον Ιούνιο του 2010 ψηφίστηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ η δανειακή σύμβαση όπου η Ελλάδα παραιτείται από κάθε δικαίωμα ασυλίας της δημόσιας περιουσίας.

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης :

Οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης  εκβιάζουν την Ελλάδα και την κυβέρνηση και αποσπούν τεράστια ποσά.

Πραγματικότητα

Ποιοι κέρδισαν κυρίως από το δάνειο  5 δις τον Μάρτιο του 2010 ; Οι Έλληνες κεφαλαιούχοι που συμμετείχαν στον δανεισμό σε ποσοστό  23%.

4 τράπεζες  (Εθνική, Πειραιώς, Alpha, Euro bank  )δανείζονταν από την ΕΚΤ με τόκο 1 % και δάνειζαν το ελληνικό κράτος με 6%

Το 30% των ομολόγων  ελληνικού δημοσίου κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Τα μνημόνια και τα δάνεια μετά το 2009 επέτρεψαν στην Ελλάδα να ανασάνει

Πραγματικότητα

Με την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης το επιτόκιο δανεισμού και τα «σπρεντς» (διαφορά από το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας) υπερτετραπλασιάστηκαν. Το Μάη του 2011 το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας έφτασε στο 17,5%.

2009 το δημόσιο χρέος 298 δις

2010 το δημόσιο χρέος 340 δις

Το 2015 το δημόσιο χρέος  υπολογίζεται σε 400 δις

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Οι  έλληνες  γενικά υποφέρουν από την κρίση και κυρίως οι επιχειρηματίες

Πραγματικότητα

Η ΔΕΗ το 2010 έδωσε 950000 εντολές διακοπής ρεύματος σε ελληνικά νοικοκυριά.

Η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 18 % το 2011.

Οι ελληνικές « οφ σορ» εταιρείες διακινούν ετησίως 500 δις ευρω.

Οι καταθέσεις και συμφωνίες επαναγοράς ελληνικών εταιρειών   (ρέπος)εκτινάχτηκαν από 160 δις το 2004 σε 279 δις το 2009.

Το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009 (30 δις)  ισούται με μια παραγγελία 77 ελληνικών πλοίων . Από τα 160 πλοία ελληνικών εταιρειών που ναυπηγήθηκαν το 2009 μόνο 2  φτιάχτηκαν σε ελληνικά ναυπηγία.

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Τα δάνεια πάνε για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις .

Πραγματικότητα

Απρίλιος  Δεκέμβριος 2010    :  δανειακές υποχρεώσεις ελληνικού δημοσίου  40 δις

Εισπράξεις από δάνεια την ίδια περίοδο 38 δις

Το 2012 θα εισπραχτούν   30 δις

 Οι δανειακές  υποχρεώσεις το 2012 ανέρχονται σε  58 δις

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

«1 εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν 10 εκατομμύρια πολίτες».

Πραγματικότητα

Οι μισθοί του δημοσίου αντιστοιχούσαν το 2009 στο 10% του προϋπολογισμού

Η Ελλάδα είναι 4^η στην Ευρώπη στην αναλογία πληθυσμού- δημόσιων υπαλλήλων  (11,4%)

Το 80% των δημοσίων υπαλλήλων παίρνουν από 800 έως 1500 ευρώ με το 50% αυτών να έχουν

πτυχίο ΑΕΙ.

Το 1 εκατομ του Λομβέρδου είναι 625.738 μόνιμοι υπάλληλοι από τους οποίους 200 000 εργάζονται  στην εκπαίδευση και 93 000 στην υγεία. (απογραφή 2009) Και οι δύο κλάδοι εμφανίζουν μεγάλες ελλείψεις  σε προσωπικό.

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Η Ελλάδα έχει υπέρογκες δημόσιες δαπάνες

Πραγματικότητα

Το 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε 3.550 ευρώ κατά κεφαλή για υγεία

Ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι 6.500 ευρώ

Το 50% των ελλειμμάτων οφείλεται στη φοροδιαφυγή (τάδε έφη  ΔΝΤ)

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Η Ελλάδα αναγκάστηκε σε δύσκολες συνθήκες να πάρει μέτρα  λιτότητας

Πραγματικότητα

Η Ελλάδα  έδωσε 3,4% του ΑΕΠ για το ΝΑΤΟ  (8 δις ευρώ) το 2009

Το πακέτο λιτότητας το 2010 ήταν 5,8 δις ευρώ

Αν δεν έδινε αυτά τα χρήματα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Αφγανιστάν, του Ιράκ, του Κοσσόβου θα αρκούσε το ποσό για να μην παρθούν τα μέτρα λιτότητας

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Η Ευρώπη έσωσε την Ελλάδα και την οδήγησε στην ευημερία

Πραγματικότητα

Από το 1980 έως το 2013 η Ελλάδα έλαβε από την ΕΕ 65 δις ευρώ

Διαιρώντας  με τους 10 εκατομ  Έλληνες το ποσό αντιστοιχεί από το 1980  σε 196 ευρώ το χρόνο. (0,54 λεπτά την ημέρα)

Οι εισαγωγές από χώρες  της ΕΕ υπολογίζονται σε 254 δις ,  τόσα έδωσε ο Ελληνικός λαός (1 ευρώ αυτοί,  6 ο ελληνικός λαός)

Με την ένταξη στην ΕΕ  ξεκληρίστηκαν 189 000  αγροτικά νοικοκυριά

20 000 αγροτικά νοικοκυριά  χάνονται το χρόνο

Προπαγάνδα ιδιωτικών καναλιών και κυβέρνησης

Τα ασφαλιστικά ταμεία βούλιαξαν από τις μεγάλες συντάξεις και τη γήρανση του πληθυσμού

Πραγματικότητα

1950 Καταθέσεις ασφαλιστικών ταμείων  με επιτόκιο κατάθεσης     –7,6%

1974 -21,8%

1981 -13%

1990 -2,4%

2011-2015  αφαίμαξη των συνταξιούχων 11 δις

Συμπέρασμα : μισός αιώνας ληστεία