Πίσω στο 1911

Mε αφορμή τις πρώτες μετά το 1911 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων   και εκπαιδευτικών τονίζω ξανά ότι θα υπάρξει και συνέχεια.  Μην εφησυχάζετε ούτε μεμψιμοιρείτε. Μόνο  με τον αγώνα  όσων απομείναμε ακόμη στο δημόσιο σχολείο  μπορούν να ανατραπούν τα σχέδια τους. Όλοι στις απεργίες  και στα συλλαλητήρια.

Μην υπακούετε σε αξιολογήσεις και αυτοαξιολογήσεις, ο δρόμος προς την κόλαση είναι  στρωμένος μ ε αγαθές προθέσεις. Το δήλωσαν άλλωστε και οι ίδιοι, απέλυσαν για να τιμωρήσουν. Και οι δύο αξιολογήσεις φέρουν τη σφραγίδα του ΟΟΣΑ. Θα κλείσουν σχολεία, θα απολυθούν εκπαιδευτικοί, θα διώξουν τους νέους από την εκπαίδευση και την μόρφωση.

Αυτά που αρχἰζουν να εφαρμόζονται σήμερα (υποχρεωτικές μεταθέσεις, απολύσεις, επιπλέον ώρες , αξιολογήσεις , νέο σχολείο) είναι η βάση για να χτιστεί μια άνευ προηγουμένου βαρβαρότητα σε βάρος της εκπαίδευσης και κυρίως των μελλοντικών γενεών.

Το «νέο σχολείο» είναι σχολείο- καρικατούρα, θα στηριχτεί κυρίως από γονείς και εκπαιδευτικούς, που θα οριστούν υπεύθυνοι τόσο για το μορφωτικό όσο και το υλικοτεχνικό μέρος. Με άλλα λόγια εργασιακή ευελιξία σε σημεία εξουθένωσης, οικονομική επιβάρυνση των γονέων , μεμονωμένα σχολικά προγράμματα στα πλαίσια ενός κεντρικού νόμου πλαισίου με τους διευθυντές και τους συμβούλους ελεγκτές μέσω της αξιολόγησης των αποτελεσμάτων σε επίπεδο μονάδας. Όποιος δεν ανταποκριθεί θα μένει εκτός σχολικής τάξης, όποιο σχολείο δεν πραγματοποιήσει τους στόχους θα κλείσει.

Είσοδος των επιχειρήσεων στο σχολείο για να συμβάλουν στην χρηματοδότηση εργαστηρίων, γιορτών κλπ. Μετατροπή του μαθήματος σε ώρα διαφήμισης , επιχειρηματικότητας, οικονομικού σχεδιασμού, διαθεματικότητας .

Έμφαση στις δεξιότητες που εξασφαλίζουν τον υπάκουο μαθητευόμενο εργαζόμενο  του τσάμπα ή των 300 ευρώ.

Όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο και είστε γονείς , ακολουθείστε τους εκπαιδευτικούς στον αγώνα τους , να είστε σίγουροι ότι πονάνε τα παιδιάς σας περισσότερο από  την κυβέρνηση.

Η σημερινή εκπαιδευτική πολιτική χειραγωγείται από προγράμματα ΕΣΠΑ αμφίβολης μορφωτικής αξίας , τα οποία περνάνε στα σχολεία χωρίς καμία δοκιμή, οπότε και γελοιοποιούνται  ή αχρηστεύονται . Βλέπε το Πρότζεκτ, την ομαδικοσυνεργατική μάθηση, τη διαθεματικότητα στη Λογοτεχνία.

Το υπουργείο έχει μετατραπεί  σε εντολοδόχο το ΟΟΣΑ , της ΕUROCLIO, του ΔΝΤ και βέβαια της ΕΕ  και σε άκριτο μιμητή ξένων αστοχιών (τράπεζα θεμάτων).

Ουσιαστικά η εκπαίδευση ζει ακόμη από τον ηρωικό αγώνα των εκπαιδευτικών, από  τους οποίους οι  περισσότεροι εργάζονται για 600-900 ευρώ. Δεν έχει απομείνει τίποτα άλλο να κινητοποιήσει τον «άταφο νεκρό»(η ελληνική εκπαίδευση κατά Δ Γληνό)