Yπάρχει κανείς εκεί έξω;

Ναι είναι ο τίτλος του τραγουδιού των Pink Floyd αλλά και η κραυγή απόγνωσης εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν ως επί το πλείστον μόνοι εκούσια ή ακούσια την τωρινή ζοφερή κατάσταση.  Αφού κλείσαμε εκούσια τους δρόμους της συλλογικότητας και της μνήμης στεκόμαστε, όπως ο κινηματογραφικός  «Ταξιτζής» απέναντι στον καθρέφτη και   τον απειλούμε βρίζοντας και μουντζώνοντας.  Η κρίση όπως έχω ξαναπεί δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική , από τι στιγμή που ανεχόμαστε με την ψήφο και την αδιαφορία μας τους συγκεκριμένους κυβερνώντες (γνωστούς και μη εξαιρετέους πολιτικούς των τελευταίων 30 χρόνων), επιτρέπουμε και την καταστροφή μας.  

Ειδικά εμείς οι εκπαιδευτικοί βλέπουμε τη ζωή μας να λαφυραγωγείται και να καταστρέφεται . Το επάγγελμά μας  μετατρέπεται μέσω των κάθε λογής αξιολογήσεων σε μια διεκπεραιωτική  και φορμαλιστική διαδικασία επίδοσης εργασιών και υποδείξεων.  Ο νεοεπιθεωρητισμός δεν οδηγεί απλά στην επίπληξη αλλά στην απόλυση ή και τη μείωση του μισθού. Και όλα αυτά για να υπομείνουμε δήθεν μαθητοκεντρικές  και ομαδοσυνεργαστικές μεθόδους. Οι «τεμπέληδες» εκπαιδευτικοί , όπως εδώ και χρόνια μας αποκαλούν οι τιμητές- τηλεαπόστολοι του καπιταλισμού θα πρέπει να επωμιστούν ακόμη περισσότερο τα λάθη του εκπαιδευτικού συστήματος, γιατί έως τώρα δεν «αξιολογούνταν» και βέβαια γιατί  ο διορισμός νέων εκπαιδευτικών είναι «πολυτέλεια».  Και όλα αυτά με την ανοχή και των ιδίων των εκπαιδευτικών , με τις «τουφεκιές» των μονοήμερων απεργιών και τη δήθεν αντίδραση της ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Τίποτε πέραν τούτου, ακόμη και αυτός ο αγώνας φοβίζει τους συναδέλφους λες και αν  χάσουν , κάτι θα αλλάξει ριζικά στην ήδη μίζερη  ζωή τους των 800 και 600 ευρώ.

Προτιμούμε έτσι να ζούμε με τις αυταπάτες μας, την επανάσταση από τον καναπέ, τον Έλληνα «Tσάβεζ» που θα έρθει κάποτε και θα μας σώσει, τον νεοφασιστικό βαρβαρισμό» που «ήτο κάποια λύσις» , τα χορταστικά γλυκά και αχνιστά μπριζολάκια των τηλεμαγείρων, που κατακλύζουν τις τηλεοπτικές συχνότητες.  Φάτε επομένως μάτια ψάρια, ζήστε όλοι σας με τις αυταπάτες , ο πεινασμένος θα χορτάσει  βλέποντας τον  την τηλεοπτική κατσαρόλα, ο άνεργος χαζεύοντας την πορεία του χρηματιστηρίου και τα πρωτοσέλιδα με "τους χιλιάδες διορισμούς", ο φτωχός με τις τηλεοπτικές σαπουνόπερες και οι εκπαιδευτικοί με την αξιολόγηση που τους  καθιστά  άρτιους  διεκπεραιωτές  του συστήματος της ημιμάθειας.