Αλήθεια πόσο θράσος χρειάζεται, για να προτείνεις σε μια χώρα τη μείωση της εθνικής της κυριαρχίας. Όταν μάλιστα υπηρετείς ως υπουργός εξωτερικών μια χώρα που αιματοκύλισε πριν 60 χρόνια την Ευρώπη. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι πιθανόν να σε συνδέσουν με κάποια ιστορικά πρόσωπα που οι εικόνες τους προξενούν τη φρίκη ακόμη και σήμερα. Με εύκολη δικαιολογία το χρέος και τα ελλείμματα , προτείνεις ουσιαστικά την αποικιοποίηση μιας χώρας.
Περνάμε ,λοιπόν, στη φάση του καπιταλισμού που προκειμένου να επιβιώσει της κρίσης αναζητά αποικίες και πρόθυμους δοσίλογους , έτοιμους να ξεπουλήσουν την εθνική τους κυριαρχία για μερικά δάνεια. Ο ιμπεριαλισμός του 19ου αιώνα είχε προτεταμένα τα κανόνια και τις λόγχες. Σήμερα, αρκούν τα χρέη και τα δάνεια που τα θρέφουν. Αφού υποδούλωσαν μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον αποβιομηχανοποιημένο ευρωπαϊκό νότο , οι ισχυροί της Δύσης, τον ωθούν τώρα στην αποικιοποίηση. Με τοπικές κυβερνήσεις υπόδουλες και προδοτικές, έτοιμες να οργανώσουν προπαγάνδα, παρακράτος και συντάγματα ή και έκτακτα μνημόνια στα μέτρα τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολυεθνικών οικονομικών ιδρυμάτων που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία. Με κόμματα –καρικατούρες που μιλούν για «συναινέσεις» και «μονόδρομους» και αποκοντά και κάποιους διανοουμένους , που μετρούν τη δημοκρατία με το πόσα πήραν για τον «κόπο» τους.
Ένα πολιτισμός του ριάλιτι και του σταρ σύστεμ αλλά και των ναρκωτικών , για να ξεχνά η νεολαία ότι είναι άνεργη και να τρέφεται από το κομπόδεμα της οικογένειας.
Όλα αυτά έγιναν με την ανοχή πολλών από εμάς, και μεγάλωσαν στην ελληνική κοινωνία σαν το αβγό του φιδιού, τώρα όμως που ο «βασιλιάς είναι γυμνός» και οι «αγαθές προθέσεις», «η πρόοδος» και η «μεταρρύθμιση» φανερώνει το «μεσαίωνα» και το σκοταδισμό που έκρυβε τεχνηέντως, είναι η ώρα να πάρει ο καθένας τη θέση του , να προασπίσει το μέλλον των παιδιών του ή να το βάλει στα πόδια ζώντας με τη μιζέρια του.
