Σήμερα θα μιλήσω για το τι σημαίνει "σχολείο της αγοράς" βασισμένος στα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , του ΟΟΣΑ και τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες :
Σχολείο (της αγοράς) με τα νέα δεδομένα σημαίνει
• Ποσοτικοποίηση των ερευνητικών δεδομένων αλλά και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων, κάτι που εξασφαλίζεται με συνεχείς αξιολογήσεις.
• Προγραμματισμός και συστημοποίηση του μαθήματος , δηλαδή, το σχήμα : εισαγωγή δεδομένων-επεξεργασία τους-έξοδος προϊόντος- αξιολόγησή του.
• Αποκέντρωση της διοίκησης με διαφοροποίηση των σχολείων σε τομείς όπως οι στόχοι, οι υποδομές και τα Αναλυτικά Προγράμματα.
• Ένταξη των σχολείων στη Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε ιδιωτικούς φορείς, όπως επιχειρήσεις, χορηγίες, διαφημίσεις, ιδιωτικά σεμινάρια
• Σύνδεση της σχολικής γνώσης με την αγορά εργασίας και τις ανάγκες της. Η γνώση ως εργαλείο με βάση την άμεση ωφέλεια της σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς (επιχειρηματικότητα, καταναλωτικό ιδεώδες, ανταγωνισμός, ιδιωτική ασφάλιση)
• Αναβάθμιση του ρόλου της τεχνολογίας στη διδασκαλία των μαθημάτων
• Η τεχνολογία (Η/Υ) αναδεικνύεται ως πανάκεια σε κάθε διδακτικό πρόβλημα
• Αναβάθμιση του διαδικτύου (internet) ως πηγής πληροφοριών για το μάθημα χωρίς όμως να αναφέρεται η αμφισβητούμενη εγκυρότητα και αξιοπιστία του.
• Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο σχολικό χώρο.
• Ο εκπαιδευτικός δεν θα είναι λειτουργός , πηγή γνώσης και παιδαγωγός, αλλά κυρίως καθοδηγητής στη διδακτική διαδικασία.
• Τα πολιτιστικά προγράμματα θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από ιδιωτικούς φορείς
• Τα σχολικά βιβλία θα ελέγχονται κεντρικά και θα εξυπηρετούν κοινούς ιδεολογικούς και πολιτικούς στόχους των ανώτερων πολιτικών φορέων της εκπαίδευσης (εθνικό κράτος, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ)
• Μείωση της ύλης των μαθημάτων με σκοπό κυρίως την επαφή με το διαδίκτυο.
• Αμφισβήτηση των επιστημονικών και επιστημολογικών θεμελίων των ανθρωπιστικών μαθημάτων όπως η γραμματική, το συντακτικό στη Γλώσσα ,η εθνική ιστορία και ιστοριογραφία στο μάθημα της Ιστορίας, αλλά και η γραμματολογία στη Λογοτεχνία.
• Διαχωρισμός ή και περιθωριοποίηση της ηθικής διάστασης της σχολικής παιδείας σε σχέση με το γνωστικό παράγοντα και ανάδειξη κυρίως αξιών, όπως η ανταγωνιστικότητα, το κέρδος, η ατομικότητα, η ασφάλεια.
Τέλος, διάσπαση της επιστημονικής γνώσης και κατακερματισμός της σε δεξιότητες, που δεν συνιστούν, ωστόσο, ένα ολοκληρωμένο μορφωτικό αγαθό. Με το πρόσχημα της δια βίου μάθησης και της συνεχούς κατάρτισης υποβαθμίζεται η βασική εκπαίδευση σε εντευκτήριο αποσπασματικών πηροφοριών και γνωστικών εμπειριών.
