Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Λίγα λόγια τον νέο θεσμό των ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ(ΠΠΣ)

·         Εγκαθιδρύει  το σχολείο της αγοράς, όπου εκπαιδευτικοί και μαθητές καταδικάζονται στον στείρο ανταγωνισμό και τη λειψή μόρφωση. 
·         Το σχολείο δηλαδή, που θα κυνηγά τη χορηγία, που θα κοστίζει λίγο στο κράτος,  που θα προσφέρει πολύ δουλειά με μικρό αντίτιμο.
Η συγκεκριμένη αξιολόγηση που εφαρμόζεται κατά την επιλογή των εκπαιδευτικών και την εργασία  τους στα ΠΠΣ  επιπλέον είναι αναξιόπιστη γιατί:
·         Το 80 % περίπου των κριτηρίων (η συνέντευξη, οι δημοσιεύσεις, τα «εκπαιδευτικά συγγράμματα»,  το θέμα των τίτλων σπουδών, οι «καινοτόμες δράσεις») είναι υποκειμενικά, άρα υπόκεινται σε ιδεολογική και κομματική επιρροή.
·         Ορισμένα από τα κριτήρια είναι φωτογραφικά , το κριτήρια για τις καινοτόμες δράσεις, τους ομίλους  , το μεταπτυχιακό στη διοίκηση εκπαίδευσης  που καθορίζει επακριβώς τα χαρακτηριστικά του  διευθυντή μάνατζερ. Άρα ο εκπαιδευτικός  του νέου σχολείου  οφείλει να έχει συγκεκριμένα επιστημονικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά
·         Το νέο αυτό «σχολείο» δεν το ονομάζω ούτε πειραματικό ούτε πρότυπο γιατί ούτε έρευνα θα  γίνεται σε αριστούχους μαθητές ούτε  θα έχει κάτι θετικό  για να ζηλέψει ή να μιμηθεί κανείς , αφού θα καταστήσει τη ζωή και το έργο των εκπαιδευτικών  μίσθια δουλειά¨ , μια γραφειοκρατική διαδικασία που ο καθένας θα τρέχει να μαζέψει μόρια για την επόμενη αξιολόγηση.  Με την επερχόμενη μάλιστα αύξηση του ωραρίου ή και την ελαστικοποίηση του, δουλειά όσο αντέχεις,  δηλαδή, θα οδηγήσει πολλούς συναδέλφους σε βέβαιη «επαγγελματική εξουθένωση» («burn out[1]»). Ο εκπαιδευτικός θα χάσει  το ενδιαφέρον του, θα γίνει θύμα της ρουτίνας, και θα αποδειχτεί ανίκανος να προσφέρει στους μαθητές του.
·         Στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών εμπλέκονται άλλοι εκπαιδευτικοί του ίδιου σχολείου, μέλη της ΕΠΠΣ , εγκαινιάζει επομένως, τον ανταγωνισμό, την ανθρωποφαγία, παράκεντρα εξουσίας και χαφιεδισμό του χειρίστου είδους .
·         Η αξιολόγηση καθιστά αποκλειστικά υπεύθυνο τον εκπαιδευτικό για την κατάντια του σημερινού σχολείου αποσιωπώντας αμέτρητες άλλες παραμέτρους.
·         Η διδασκαλία αξιολογείται  με το μέτρο σύμφωνα με  παρωχημένες συμπεριφοριστικές  λογικές του τύπου «αρκεί που ο χιμπατζής έπιασε την μπανάνα», και μάλιστα δις και σύμφωνα με τις όποιες  οδηγίες του συμβούλου
·         Τα κριτήρια καθορίζουν επακριβώς πώς πρέπει να διδάξω και τι πρέπει να διδάξω άρα περιορίζουν  τη ερευνητική και εκπαιδευτική ελευθερία
·         Το νέο σύστημα θεσπίζει το  φακέλωμα    των εκπαιδευτικών και με στοιχεία από την καθημερινότητα του εκπαιδευτικού, όπως τι ώρα ήρθε, αν τσακώθηκε, αν δυσανασχέτησαν οι μαθητές κλπ
·         Προκειμένου να αξιολογήσει σώνει και καλά  τους εκπαιδευτικούς με δόλιο τρόπο το υπουργείο ανέτρεψε το σχετικό άρθρο του νόμου διακρίνοντας σε εκείνους που θα αποτύχουν στην αξιολόγηση και σε εκείνους  που θα αρνηθούν να αξιολογηθούν.
·         Τα νέα ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ δεν είναι, επομένως, σχολεία αλλά κέντρα προσωπικών και κομματικών εξυπηρετήσεων, χώροι καταναγκαστικής  εφαρμογής αντιπαιδαγωγικών, αντιεπιστημονικών και καινοφανών αντιλήψεων, όπως της περιβόητης «Διαθεματικότητας», της αντίληψη περί «ολικής ποιότητας στην εκπαίδευση», του εταιρικού συστήματος διοίκησης με κυρίαρχο τον εκάστοτε διευθυντή, διορισμένες επιτροπές και ένα σύλλογο διδασκόντων, που δεν θα έχει κανένα λόγο για τίποτε στο «σχολείο».
·         Τέλος , παίζουν με την αγωνία μαθητών και γονέων για μια καλύτερη μόρφωση, στήνουν σκηνικά επιλογής διακρίνοντας τα παιδιά σε «ικανά» και μη.  Ταπεινώνουν και γεμίζουν με απόρριψη από την ηλικία των δέκα ετών μαθητές που δεν έχουν καλά καλά κατανοήσει  τη σημασία της γνώσης. Πιστοποιούν με τον πιο επίσημο τρόπο την ταξικότητα της ελληνικής εκπαίδευσης.

Τέως  εκπαιδευτικός  σε ΠΠΣ







[1] Ο όρος «επαγγελματική εξουθένωση» (“burn out”) χαρακτηρίζει τον κορεσμό ή την εξάντληση από το επάγγελμα.