Πριν από λίγο καιρό συμμετείχα στις εκλογές για την ανάδειξη τοπικού διοικητικού συμβουλίου εκπαιδευτικών στην περιοχή μου. Από τους 1500 περίπου εκπαιδευτικούς που δικαιούνταν να ψηφίσουν ήρθαν 300 για να μην πω πόσοι (μερικές δεκάδες) ήρθαν να παρακολουθήσουν τον απολογισμό και τις ομιλίες στη Γενική Συνέλευση. Με αυτόν τον τρόπο οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων εξουσίας όπως συνηθίζει να λέγονται κράτησαν τις δυνάμεις τους σε μια εποχή που η λογική εξέλιξη θα ήταν να είχαν καταποντιστεί. Παρά την αποδεδειγμένη αδιαφορία και παθητικότητα της πλειοψηφίας του διοικητικού συμβουλίου απέναντι στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση οι εκπαιδευτικοί προτίμησαν στην πλειοψηφία τους να τους ανταμείψουν για τη στάση τους. Και περιμένεις από επιστήμονες ανθρώπους να μην ενστερνίζονται τη μεμψιμοιρία , το ραγιαδισμό και την «γκρίνια». Όμως έτσι είναι τελικά. Οι εξυπνακισμοί του τύπου «δεν ψηφίζω και αυτό είναι πολιτική θέση» έπιασαν τόπο και συνεχίζουν να εφαρμόζονται προκειμένου να επιστρατευτούν οι ισχυροί κομματικοί μηχανισμοί και να διασαλευτεί η «λαϊκή κυριαρχία» .
Σ’ αυτή τη μικρογραφία των εθνικών εκλογών είδαμε όλη την οργανωμένη κομματική στρατιά να παρελαύνει και να ψηφίζει τους εκλεκτούς της. Αντίθετα , πολλοί εκπαιδευτικοί που είχαν εκδηλώσει όλον τον προηγούμενο καιρό τον προβληματισμό και την αγανάκτηση τους είτε φανερά είτε ιδιωτικά επέλεξαν να απέχουν , για να δείξουν τι ; Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει. Λες και αυτοί δεν θα αξιολογηθούν, δεν θα ενταχτούν στο ενιαίο μισθολόγιο, δεν θα υποβαθμιστεί το σχολείο τους.
Το παράδειγμα μπορεί να μην αφορά πολλούς που διαβάζετε αυτό το ιστολόγιο μπορεί όμως και να αφορά. Κάπως έτσι θα πορευτούν τα δύο κόμματα εξουσίας στις εθνικές εκλογές για να μην χάσουν ποσοστά ή και να κρατήσουν τις δύο πρώτες θέσεις στη βουλή. Θα επιστρατευτούν οι δήθεν διανοούμενοι για να πουν και πάλι όπως πριν τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές μέσα από « σοβαρές» εφημερίδες και δωρεάν έντυπα «δεν ψηφίζω γιατί όλοι ίδιοι είναι» , ή «δεν ψηφίζω για να δείξω τη διαμαρτυρία μου» . Θα επιστρατευτούν επίσης κομματικοί σχηματισμοί όπως το κόμμα των ψαράδων, των πειρατών , των χορευτών με το σύνθημα ψηφίστε για διαμαρτυρία μικρά κόμματα «ψαρεύοντας» ουσιαστικά την ψήφο των αβέβαιων ψηφοφόρων. Θα βγουν επίσης αστικοί μύθοι για τους κυβερνώντες, για το κλάμα που έριξαν όταν ψήφιζαν το μνημόνιο, θα αρχίσει η κινδυνολογία , ψηφίστε τους υπέυθυνους, τους πατριώτες, πιθανόν να αλλάξουν και κάποιοι αρχηγοί λες και ο ηγέτης έφταιγε που περίπου 250 βουλευτές ψήφισαν το «κούρεμα» και τα τελευταία μνημονιακά μέτρα.
Ο στόχος είναι ένας, να μην ψηφιστεί η αντιμνημονιακή αριστερά, η αριστερά που αντιτάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ , η αριστερά που δεν θέλει τραπεζίτες για πρωθυπουργούς και ζητά να αλλάξει η σάπια και ανίκανη όπως καθημερινά αποδεικνύεται διαχείριση της εξουσίας. Μας το έδειξαν ο άκρατος δανεισμός σε επιχειρηματίες και ΜΜΕ από τις τράπεζες με πολιτικές πλάτες , μας το έδειξε η πολιτική διαφθορά που απειλεί λειτουργούς της δικαιοσύνης.
Συνεχίζουμε λοιπόν τον αγώνα . ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΜΕΤΟΧΟΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ!!!
Γιατί μόνον εμείς αυτόν που δεν παίρνει καθόλου μέρος σ’αυτά (στα κοινά) τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο, κι εμείς οι ίδιοι ή κάνουμε ορθές σκέψεις και προτάσεις πάνω στις υποθέσεις της πολιτείας ή, τουλάχιστον, παίρνουμε σωστές αποφάσεις γι’αυτές, γιατί δε νομίζουμε πως τα λόγια βλάφτουν τα έργα, αλλά ότι πιο πολύ βλάφτει να μη διαφωτιστούμε πιο μπροστά με το λόγο για τα όσα πρέπει να κάνουμε. Γιατί και σε τούτο, αλήθεια, ξεχωρίζουμε, ώστε οι ίδιοι και πολύ τολμηροί να’μαστε και πολύ να συλλογιζόμαστε όσα θα επιχειρήσουμε. ως προς αυτό, στους άλλους η άγνοια φέρνει τόλμη απερίσκεπτη κι η γνώση δισταγμό (αμάθεια μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει). Και πιο δυνατή ψυχή δίκαια θα λογαριαστεί πως έχουν εκείνοι που ξέρουν πεντακάθαρα και τα φοβερά και τα ευχάριστα κι όμως γι’αυτό δεν προσπαθούν ν’αποφύγουν τους κινδύνους.
Περικλέους Επιτάφιος, 40, Θουκυδίδης, Βιβλίο Β'.
